Πως μια άσκηση “άνθρωπος στη θάλασσα” κατέληξε σε πραγματική διάσωση.
Ο φίλος μας αλλά και ασφαλιζόμενος στη Pantaenius, Λευτέρης Αμοιραλής, περιγράφει το περιστατικό το οποίο συνέβη κατά τη διάρκεια μαθήματος ιστιοπλοΐας, όταν εκείνος αλλά και οι μαθητευόμενοι του, κλήθηκαν να αντιμετωπίσουν μια σοβαρή περίπτωση τραυματισμού στη θάλασσα.
Τελευταίο μάθημα ιστιοπλοΐας, ο καιρός στην περιοχή του Σαρωνικού είναι ηλιόλουστος με Βόρειους ανέμους εντάσεως από 20 έως 30 μίλια (σπηλιάδες) και ετοιμαζόμαστε να κάνουμε άσκηση «άνθρωπος στη θάλασσα» … μια από τις δυσκολότερες καταστάσεις που μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε σκάφος.
Το πλήρωμα προετοιμάζεται ακούγοντας θεωρητικά πως πρέπει να αντιδράσει ενώ πλέει με πανιά. Σε τυχαίο χρόνο, το μπαλόνι που προσομοιώνει τον άνθρωπο θα πέσει και θα ξεκινήσει η εκπαίδευση. Όλοι είναι σε εγρήγορση …μέχρι κάποιος από το πλήρωμα του σκάφους αναφέρει ότι ένα παιδί που αγωνίζεται με σκαφάκια laser, βρίσκεται σε απόσταση 600-700 μέτρα από το σκάφος και καλεί σε βοήθεια !!
Η άσκηση διακόπτεται, ο καπετάνιος αναλαμβάνει το τιμόνι και το σκάφος με το πλήρωμά δοκιμάζουν τις ναυτικές ικανότητες τους κάτω από πραγματικές συνθήκες. Το πλήρωμα τυλίγει γρήγορα την τζένοα και αμέσως το σκάφος ορθοπλωρίζει για να τυλίξουν και τη μαΐστρα. Προσεγγίζουμε από σοφράνο μεριά του μικρού μονοθέσιου σκάφους και δυστυχώς μας ενημερώνει ο καπετάνιος του ότι έχει υποστεί εξάρθρωση του ωμού ! Τον ρωτάμε πως θα ήθελε να τον βοηθήσουμε, απαντώντας ότι επιθυμεί να τον ρυμουλκήσουμε στο θαλάσσιο στίβο που βρίσκεται το σκάφος επιτροπής. Ετοιμάζουμε ένα σχοινί και το πετάμε στον παλικάρι για να το δέσει στο σκάφος του. Δυστυχώς καταλαβαίνει ότι το ένα του χέρι δε μπορούσε να το χρησιμοποιήσει και με το άλλο ήταν αδύνατον να δέσει το σχοινί στο σκάφος του. Μαζεύουμε το σχοινί, διαβεβαιώνουμε τον τραυματία ότι δεν θα τον αφήσουμε μόνο του και αποφασίζουμε να πλησιάσουμε κοντά στο laser και να περάσουμε μόνοι μας πεντένι το σχοινί γύρω από το κατάρτι του, προκειμένου να το ρυμουλκήσουμε. Έτσι και κάναμε, ξεκινώντας σιγά-σιγά να τραβάμε το Laser αλλά σύντομα ο μικρός καπετάνιος μας φωνάζει ότι το σκάφος του πάει να αναποδογυρίσει …. ο δυνατός αέρας που χτυπούσε τη μαΐστρα του σε συνδυασμό με τον βγαλμένο ώμο δεν άφηναν κανένα περιθώριο ελέγχου του σκάφος του.
Ο χρόνος περνούσε και αέρας έσπρωχνε και τα δύο σκάφη προς τις ξέρες/στεριά. Έπρεπε να παρθεί μια γενναία απόφαση…είτε το παιδί να εγκαταλείψει το laser και να έρθει μαζί μας είτε να εγκαταλείψουμε εμείς το laser και να απομακρυνθούμε γιατί ο άνεμος μας κατεύθυνε προς τις ξέρες, βάζοντας σε κίνδυνο και το δικό μας σκάφος με το πλήρωμα.
Τελικά, ο καπετάνιος του Laser μας ζητάει να τον ανεβάσουμε στο σκάφος μας. Η απόφαση δύσκολη και η εκτέλεση ακόμη δυσκολότερη όταν πρέπει να συλλέξεις έναν τραυματισμένο άνθρωπο, ο οποίος βρίσκεται σε ένα μικρό σκάφος μόλις λίγα εκατοστά από την επιφάνεια της θάλασσας επηρεαζόμενο έντονα από τον κυματισμό της και από την άλλη εσύ να βρίσκεσαι σε ένα σκάφος 13 μέτρων με ψηλά έξαλα. Αποφασίζουμε λοιπόν να κατεβάσουμε την πλατφόρμα της πρύμης και μετά από λίγα λεπτά, το παλικάρι βρίσκεται μαζί μας στο κατάστρωμα. Είναι η στιγμή που προσφέρουμε τις πρώτες βοήθειες, ενημερώνουμε τις Αρχές για την ώρα άφιξη μας στο λιμάνι προκειμένου να βρίσκεται ασθενοφόρο να παραλάβει τον τραυματία.
…Ενημερωθήκαμε μετά από λίγες ώρες ότι ο ωμός είναι στη θέση του και δεν υπάρχει κανένα κάταγμα!! Όλοι χαρούμενοι !!
Ένα μάθημα ιστιοπλοΐας εξελίχθηκε σε ένα μάθημα ζωής για όλους, αποδεικνύοντας ότι η σωστή εκπαίδευση-ναυτοσύνη, δηλαδή η γνώση και οι δεξιότητες, σε συνδυασμό με το παραδοσιακό κώδικας "ηθικής" των ναυτικών, σε ότι αφορά στην συμπεριφορά τους να βοηθούν ο ένας τον άλλων κατά την αντιμετώπιση έκτακτων καταστάσεων, αποτελούν αξίες παραδοσιακές, συνώνυμο της ελληνικής ναυτοσύνης.